تنیسرویمیز یا پینگپنگ اولینبار در سال ۱۸۸۰ اختراع شد؛ امّا فرایند ثبت آن تا ۲۰ سال بعد یعنی سال ۱۹۰۰ ادامه پیدا کرد. اولین مسابقات جهانی پینگپنگ در سال ۱۹۲۰ انجام شد و بالاخره در سال ۱۹۸۸ اولینبار وارد المپیک شد.
پینگپنگ برای همه!!!
پینگپنگ از جمله ورزشهایی است که در گروه ورزشهای کمخطر قرار میگیرد. ازاینرو علاقهمندان به این ورزش هیجانانگیز در هر سنی میتوانند از این ورزش لذت ببرند و گذر زمان را حس نکنند.
مسابقات رسمی پینگپنگ همهساله در ردههای سنی مختلف در سطح بینالمللی برگزار میشود و این میتواند باعث ایجاد انگیزه در ورزشکاران این رشته شود.
پینگپنگ مکمل سایر ورزشها!
ورزش پینگپنگ با وجود کمخطر بودن جزو ورزشهای هوازی محسوب میشود و به دلیلی سرعت بالا در عکسالعمل بازیکن میتواند تمرین مناسبی و امین برای سایر رشتههای ورزشی باشد.
اگر فقط یکبار پینگپنگ بازی کرده باشید بهخوبی میدانید که وزرش پینگپنگ ورزشی است که بازیکن را به بازیکردن بیشتر ترغیب میکند چرا که در زمان بازی هیچگاه گذریمان را متوجه نمیشوید و هرچقدر که برای یادگیری این ورزش اعتیادآور زمان بگذارید بازهم مهارتهایی وجود دارد که میتوانید آنها را بیاموزید.
حرفهایترین باشگاه در ۵ دقیقهای شما؟
بله جای تعجب نیست. برای بازی پینگپنگ شما فقط به یک میز، دو عدد راکت و یک توپ نیاز دارید ازاینرو میتوان این ورزش را یکی از ورزشهای کمهزینه قلمداد کرد چرا کی در بسیاری از پارکهای با امکانات از جمله پارک ملت تهران امکانات بازی پینگپنگ فراهم شده است و شما میتوانید این ورزش را زیر نظر حرفهایترین مربیان با کمترین هزینه شروع کنید.
استاندارد میزهای پینگپنگ از جنس چوب است؛ اما در پارکها برای جلوگیری از فرسودگی ناشی از نور خورشید و بارندگی معمولاً از جنس شیشه و سنگ ساخته میشود تا بازیکنان برای سالیان طولانیتری بتوانند از این ورزش لذت ببرند.
تنها تفاوت پینگپنگ پارکی و پینگپنگ در باشگاه وجود دارد، جنس توپ است. توپ پینگپنگ باشگاهی معمولاً سبک و مقاوم است؛ اما این توپ در فضای آزاد پارک ممکن است براثر جریان باد منحرف شود و بازی را به چالش بکشاند. ازاینرو برای بازی در فضای آزاد پارک بهتر است از توپهای سنگینتر مخصوص بازی پینگپنگ در فضای باز استفاده شود تا بتوان بر نیروی باد غلبه کرد.
بازی پینگپنگ پارکی به دلیل هزینه کم، ورزش در محیط با هوای باز، بازی با دوستان و هممحلیان، حضور در محیط جذاب و امکانات حرفهای موجود در پارکها برای این ورزش توانسته است طرفداران زیادی در سنین مختلف جذب کند.
در بسیاری از ورزشها، ورزشکاران معمولاً برای دریافت اکسیژن و ایجاد تنوع و جلوگیری از خستگی ناشی از یکنواختی در تمرینات، تمریناتی را خارج از محیط عادی همیشگی خودتنظیم و برنامهریزی میکنند در پینگپنگ نیز بازی در فضای باز و شرایط متفاوت از سالن میتواند تجربیات جدیدی را برای بازیکن با به چالش کشیدن خود حاصل نماید. البته بازی یا تمرینکردن در پارک در روزهای نزدیک به مسابقه از سوی هیچ مربی پیشنهاد نمیشود!
بعضی از بازیکنان قدیمیتر پینگپنگ بعد از طی مراحل مختلف اعم از دوره تمرینات حرفهای و یا حتی قهرمانی و مربیگری معمولاً تر جمع میدهند اوقات فراغتی را در این محیطها سپری کنند تجربیات خود را در اختیار بازیکنانی که تازه به پینگپنگ وارد شدهاند قرار دهند و این خود فرصتی مناسب برای یادگیری برای علاقهمندان به وجود میآورد که خالیازلطف نیست.